Tandje erbij.
Ik begin het seizoen altijd met een aantal golfdoelstellingen. Één ervan is het winnen van de parkeerplaats. De maandmedal van april was ik er dichtbij maar omdat Jan Gerrits de ronde van zijn leven speelde heeft hij mij de P door mijn neus geboord. (Jan: het was dik verdiend)
Ik wist dat ik dus beter moest spelen en dat er een tandje bij moest. De baan ligt er ondertussen goed bij en de greens zijn niet supersnel maar hebben een eerlijke rol.
Op de laatste mooie dag van de week mochten we met 65 personen aantreden voor de Maandmedal van mei. Er was veel zon en niet te veel wind. Mijn afslagen gingen redelijk goed, dat betekent meestal een goede score. Op hole 9 had ik weer een goede drive en lag op een korte afstand naar de green. Ik zag de birdie al aankomen; maar dat gebeurde niet, want ik shankte de bal de bomen in. Vanuit de bomen wist ik met een lage bal toch de green te bereiken en maakte alsnog de Par. Dat was een mooie opsteker.
Op hole 10 lag ik op 3 meter voor birdie, maar maakte een bogey. Dit lag niet in de planning dus moest ik er weer hard aan gaan trekken. Gelukkig vielen de birdies op h10, h12 en h14.
Ik kwam uiteindelijk met bruto 75 (netto: 66) binnen (Persoonlijk record op de Oosterhoutse)
Het terras was vol en er was weer een normale prijsuitreiking met prijzen voor alle nummers 1 en nummers 2
Christa Roeling, Clazien Broeders en Luuk Mulkens feliciteer ik uiteraard ook met hun prijs. Luuk in het bijzonder want die moet het doen met een nieuwe knie. Hij zal de Parkeerplaats moeten delen met mij.
Tot de volgende maandmedal.
Halil Sazak
